20131014

Αυτό το πλοίο που όλο έφτανε

Piano magic - Theory of ghosts

Ο μετεωρίτης έσκασε στην άγονη γη. Το ωστικό κύμα ήταν τόσο δυνατό ώστε να σπάσε κάθε είδους φράχτη και τοίχο και φραγμό που υπήρχε. Ζαλισμένος από την πρόσκρουση, ο μετεωρίτης, στάθηκε στα πόδια του, και άρχισε να τρεκλίζει. Περπάτησε λίγα βήματα, και βρήκε μια αλεπού. Η αλεπού του μίλησε. Τον είπε πρίγκιπα. Και του είπε ότι ο παβλώφ είχε ένα φίλο, που ήταν ο καλύτερός του σκύλος, από τις 4 μέχρι τις 3. Αφού χαμογέλασε, της είπε ότι την συμπαθεί, και ότι θέλει να γίνουνε φίλοι. Η αλεπού όμως, είπε ότι οι μετεωρίτες, δεν γίνονται φίλοι με αλεπούδες, γιατί οι μετεωρίτες, πρέπει να φεύγουν μακριά, ενώ οι αλεπούδες να μένουν στην γή. Και έτσι δε θα μπορούσαν να είναι φίλοι.
Ο πρίγκιπας όμως, απάντησε πως μπορεί να ζωγραφίσει, με τον λίγο γραφίτη που έχει πάνω του, μια εικόνα του εαυτού του, να την κρατά η αλεπού, και να τον κάνει παρέα.
Έτσι και έγινε.
Και ο πρίγκιπας, πήγε στην άλλη μεριά του πλανήτη, ώστε να φύγει πάλι. Η αλεπού, κρυφά, τον ακολούθησε και τον είδε να φεύγει αθόρυβα, με ένα πλοίο.

Στον γυρισμό, σκεφτόταν, το πόσο τα πιο ανέλπιστα όμορφα, συχνά, βάζουν φωτιές στην καρδιά σου, ώστε να την ανακαλύπτεις ξανά και ξανά. Και όσο και αν πονά, αυτός, είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει με τη μέγιστη ειλικρίνεια, απέναντι στον εαυτό του.

Μετά από χρόνια, κάθε βράδυ, συνέχιζε να βγάζει την ζωγραφιά, κάτω από το μαξιλάρι, να θυμάται όσα είπαν και να ξέρει ότι ο πρίγκιπας, θα ξανάρθει.