20131229

Ημερολόγια φυλακών



ή η αναζήτηση καταφυγίου

14/2
το παραμύθι λένε, είναι πολύ όμορφο για να το λερώσει η πραγματικότητα
/3
νέα ήττα, νέα αρχή, νέες προοπτικές, νέα ελπίδα
/5
νέες ευκαιρίες, νέα πνοή
09/6
η ύβρης
11/6
“την επόμενη φορά που θα σε δω μην έχεις κάτω το κεφάλι”
/7
η αποτυχία κάθαρσης ή η λύτρωση που αστόχησε
/8
καλοκαιρινή λύτρωση των γνώριμων φωλιών
/8
“δύσκολα, αλλά τα φέρνω πέρα”
/9
θέλω να σου πω, ότι τα λουλούδια που μου πέταξες, ήταν το πιο σκληρό χαστούκι που μου ρίξανε, και με κάνανε να ταπεινωθώ και να γυρίσω την κεφάλα μου, αλλά θα μου πεις ότι το μόνο που έκανες ήταν να μου μιλήσεις.
/9
τα παιδιά τα αλλοπαρμένα, δε το σκύψαν το κεφάλι
11/9
ό,τι θες εσύ
22/09
“sometimes people might fall from the sky”
22/09
“γειά. Από το ένα ως το δέκα πόσο μου βάζεις;”
23/09
“Πόσο αυτοκαταστροφική είσαι;”
24/09
“αν δε το κάνεις τώρα θα το μετανιώσεις, και αν το κάνεις τι έχεις να χάσεις;”
26/09
 η ελευθερία του ήθους
1/10
αττικά και πρακτικά μυαλά
/10
“δηλητήριο”
/10
“φοβάμαι ότι τα ασυνείδητά μας κάνουν έρωτα αλλά εμείς απομακρυνόμαστε. Και όταν θα έχουν κάνει πια παιδιά εμείς θα είμαστε απλά γνωστοί”
/10
BJM - Anemone
“-είσαι μήλο, -όχι, είμαι κορόμηλο”
/10
“αυξάνεις την ετερότητα της πραγματικότητάς μου”
/10
“από τις 4 ως τις 3 θα περιμένω”
/11
οι μέρες πλησιάζουν
13/11
you shut me down
13/11
“το σύμπαν συγχρονίστηκε με εμάς”
14/11
Είσαι απειλή-είσαι ζημιά
“αυτό δεν είναι καθόλου πλάκα.είναι βάσανιστικό”
14/11
Tricky – Hell Is Round the Corner
“λάδι στη φωτιά,τράβηγμα των κόμπων,αλάτι στην πληγή”
15/11
“η λογοκρισία έχει πλάκα”
16/11 β
αποχαιρετισμός χωρίς ποιητικό οίστρο
16/11 α
“μου έκλεινες τα μάτια ώστε να δώ ένα παράλληλο σύμπαν”
16/11
δεν είναι σύμπτωση, είναι ασύμπτωτη ομορφιά.
17/11
«"We all have two lives...the second one begins when you realize you have only one."
και σήμερα πέθανε η δεύτερη»
20/11
τα φτερά που σε τραβάνε ίσια στο θάνατο, είναι τα ίδια που μπορεί να σε αρπάξουν λίγο πριν σκάσεις στο πεζοδρομιο μετά από 7 ορόφους πτώση
21/11
το ποτέ με ξεπερνά
/11
φυλακή#8 “μέσα μου, μια μαύρη τρύπα που με κατατρωει”
/12
“καβαλάμε μια αύξουσα ταλάντωση ή ένα roller coster”
/12
The Raveonettes - Curse the Night
“όσο υπάρχει νόημα, δεν υπάρχει τέλος”
/12
when the rain comes pouring in, we will drown again
don't you know you're life itself?
1/1

A Whisper In The Noise - Go Now
I watch you sleep
6/1
Allochiria - Aokigahara Forest
"-έμεινα πίσω

-μην τολμήσεις και με ακολουθήσεις"

....

20131119

f(x)=αx+β

Ulver - Glamour box (ostinati)


Αν ήμουν πολύ εγωιστής, θα έλεγα ότι x=α, ώστε να είναι α^2.
Αν ήμουν μαθηματικός, θα έλεγα το ανέκδοτο με την e^x και το πάρτυ που κάνουν, και θα σου ζήταγα αν μπορούσα, να γίνω η παράγωγος της f(x).
Αν ήμουν αυτό που ήμουν τετάρτη, θα σου έλεγα να take your time, και να επιλέξεις αναμεσα στις 3 πρώτες σου επιλογές.
Άν όμως, ήμουν αυτός που είμαι, θα σου πω ότι x=κ ώστε να γίνει f(κ)=ακ+β.
Ξέρω όμως, ότι αυτό δε γίνεται γιατί πολύ απλά ισχύει ότι x E (-oo,+oo) ενώ κ>>+oo και ταυτόχρονα α< 3κ. Αλλά θα επιλέξω αυτή την απάντηση γιατί ξέρω ότι δεν ισχύει 1+1=2 αλλά είναι μια επιβολή της κοινωνίας μας, και μας μένει λίγο ώσπου να αποδειχθεί ανεπαρκές αυτό, άρα όλα θα μπορούν να γίνουν.

20131014

Αυτό το πλοίο που όλο έφτανε

Piano magic - Theory of ghosts

Ο μετεωρίτης έσκασε στην άγονη γη. Το ωστικό κύμα ήταν τόσο δυνατό ώστε να σπάσε κάθε είδους φράχτη και τοίχο και φραγμό που υπήρχε. Ζαλισμένος από την πρόσκρουση, ο μετεωρίτης, στάθηκε στα πόδια του, και άρχισε να τρεκλίζει. Περπάτησε λίγα βήματα, και βρήκε μια αλεπού. Η αλεπού του μίλησε. Τον είπε πρίγκιπα. Και του είπε ότι ο παβλώφ είχε ένα φίλο, που ήταν ο καλύτερός του σκύλος, από τις 4 μέχρι τις 3. Αφού χαμογέλασε, της είπε ότι την συμπαθεί, και ότι θέλει να γίνουνε φίλοι. Η αλεπού όμως, είπε ότι οι μετεωρίτες, δεν γίνονται φίλοι με αλεπούδες, γιατί οι μετεωρίτες, πρέπει να φεύγουν μακριά, ενώ οι αλεπούδες να μένουν στην γή. Και έτσι δε θα μπορούσαν να είναι φίλοι.
Ο πρίγκιπας όμως, απάντησε πως μπορεί να ζωγραφίσει, με τον λίγο γραφίτη που έχει πάνω του, μια εικόνα του εαυτού του, να την κρατά η αλεπού, και να τον κάνει παρέα.
Έτσι και έγινε.
Και ο πρίγκιπας, πήγε στην άλλη μεριά του πλανήτη, ώστε να φύγει πάλι. Η αλεπού, κρυφά, τον ακολούθησε και τον είδε να φεύγει αθόρυβα, με ένα πλοίο.

Στον γυρισμό, σκεφτόταν, το πόσο τα πιο ανέλπιστα όμορφα, συχνά, βάζουν φωτιές στην καρδιά σου, ώστε να την ανακαλύπτεις ξανά και ξανά. Και όσο και αν πονά, αυτός, είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει με τη μέγιστη ειλικρίνεια, απέναντι στον εαυτό του.

Μετά από χρόνια, κάθε βράδυ, συνέχιζε να βγάζει την ζωγραφιά, κάτω από το μαξιλάρι, να θυμάται όσα είπαν και να ξέρει ότι ο πρίγκιπας, θα ξανάρθει.

20130903

Θέλω να σου πω

Savage Land - Why


Θέλω να σου πω ότι προσεύχομαι για σένα, αλλά δε θα το καταλάβεις.
Θέλω να σου πω ότι πια, δεν σε βλέπω ερωτικά, μόνο είμαι ερωτευμένος με την ομορφιά της απλότητας που τυχαίνει να σε διακατέχει, αλλά θα μου πεις να μην μιλάμε καλύτερα.
Θέλω να σου πω ότι τα λουλούδια που μου πέταξες, ήταν το πιο σκληρό χαστούκι που μου ρίξανε, και με κάνανε να ταπεινωθώ και να γυρίσω την κεφάλα μου, αλλά θα μου πεις ότι το μόνο που έκανες ήταν να μου μιλήσεις.
Θέλω να σου πω ότι ο κόσμος είναι όμορφος, και το ξέρω γιατί μου τον δείξανε, αλλά θα μου πεις ότι εσύ δεν έκανες τίποτα.
Και αυτό θα δώσει περισσότερη αξία στις πράξεις σου.

20130806

Vαɯpα

Vαɯpα

Λάμδα - Αποβλάκωση

αντί τα πόδια να σταθούν και να διαβούν την πόρτα
σιγοκουτσαίνουν βιαστικά κουρτίνα να τραβήξουν

Ιστορικός,
αντιπραγματισμός.
Θεατής της ζωής μου.

Θολό μυαλό.
Κεφάλι ρηχό.
Μα ζωή νεωτερισμένη.

Μεγάλη ιδέα.
Μικρή ψυχή.
Βαυκάλημα η ζωή μου.

Αδέσποτος νούς.
Διασκεδασμός.
Άπειρη εντροπία.

Νέα πνοή.
Νέος σκοπός.
Θεόσταλτο δώρο θα΄ναι.

"Την πόρτα τούτη,
να διαβείς.
Αυτό μόνο σου πρέπει"

Μα πόρτα εγώ,
δεν τη νοώ.
Μον΄κάνω αυτό που ξέρω.

Τη λάθος λέξη.
Λάθος στροφή.
Αυτόματα απαντάω.

Πανί ρίχνω,
δεν προχωρώ,
μα ούτε και πόρτα κλείνω.

Ακέραιος μένω,
και στεγνός.
(το) Μηδέν μόνο κοιτάω.

Ανέκφραστος,
μια μηχανή,
που λάθος πράξεις κάνω.

Το δώρο,
εξαφανίζεται.
Χάνεται ΄πό μπροστά μου.

Μονάχα αίσθημα ήθελε,
μα ούτε και λόγο δεν πήρε.

Στο τίποτα,
και στο κενό,
Ζωή θα βρώ να θάψω.

Γιατί ζωή,
δεν έζησα.
Ψυχή δεν έχω να κάψω..

μπροστά στον υπολογιστή ο νους σου ξεπουλιέται
πολύ κενός γεννήθηκες μα βλάκας θα πεθάνεις

20130731

Πάνω από την Μάλβη


Η ηρεμία που υπάρχει, υποψιαζόταν ότι δεν είναι τόσο ευχάριστη. Γνώριζε ότι η ζωή του δεν είναι όπως την ονειρεύτηκε, όμως έλεγε ότι ο ουρανός αυτός του φτάνει. Να ζει με λίγα πράγματα.
Ο χρόνος όμως περνάει, και ανακαλύπτει ότι αυτό που υποψιαζόταν είναι πραγματικότητα. Η οκνηρία δεν είχε εξαλειφθεί. Πως γίνεται να εξαλειφθεί όταν εμφανίζεται σαν καρκίνος σε κάθε στιγμή που το πάθος για ζωή δεν είναι αρκετό να νικήσει τον θάνατο. Όμως παρόλα αυτά, συνεχίζει. Γιατί ξέρει ότι Jusqu'ici tout va bien. Ως εδώ, μια χαρά. Και η αδρανής αναμονή συνεχίζεται.


Και τότε έρχεται αυτή. Εισβάλει στη ζωή του μετά από μια σειρά από τυχερά γεγονότα. Η αρχή δεν ήταν όμορφη. Ήταν τυπική. Όμως, του δημιούργησε μια θέληση, μια λαχτάρα να αγαπήσει. Να ερωτευτεί. Να ξυπνήσει την πείνα και δίψα μέσα του. Λαχτάρα, που ίσως να μην ήταν αρκετή, αλλά ήταν πραγματική. Και είχε πολύ καιρό να νιώσει κάτι πραγματικό. Τα πράγματα όμως, γίνανε πολύ σοβαρά, όταν η οκνηρία, (πήγε να) σκοτώσε(ι) ένα από τα λίγα όμορφα πράγματα που δημιούργησαν άλλοι, βάζοντάς τον στους συντελεστές. Η θλίψη ήταν πολύ για να αφήσει τον θυμό να ξεσπάσει. Θλίψη και απογοήτευση από την αποτυχία ακόμα και αυτών των χαμηλών στάνταρ. Της διατήρησης μιας τυπικής αλλά έστω όμορφης σχέσης, με την προοπτική η ομορφιά να φέρει πείνα και δίψα για περισσότερη ομορφιά. Και ο έρωτας θα ερχόταν και θα καταβρόχθιζε την ρουτίνα αφήνοντας ό,τι άξιζε. Η ύβρις όμως, ήταν αξιοσημείωτου μεγέθους. Όμως, ο από-μηχανής-Θεός, κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω όπως πάντα. Οι έσχατοι έσονται πρώτοι, αφού με τη μεγαλοψυχία τους, μηδενίζουν τους υπερόπτες. Με την αγαθότητά τους, εξαφανίζουν τους καχύποπτους. Με την ρήξη της αξιοπρέπειας ως μέτρο ανωτερότητας, αναδεικνύουν την αξιοπρέπεια ως μέτρο φιλοτίμου.
Βλέπει λοιπόν, ότι η αψίδα που έχτισε μονάχος, τη στιγμή που την περνά καμαρωτός, πέφτει και τον πλακώνει. Και το μόνο που απομένει όταν ξυπνά, είναι ένας θόρυβος, ένα βουητό στα αυτιά.
Βλέπει ότι πια δεν χωράνε άλλα Jusqu'ici tout va bien, αλλά έφτασε το atterrissage.


Όταν αποκτήσει τις αισθήσεις του, καταφέρνει και συνειδητοποιεί ότι το βουητό, μεταλλάσσεται σε έναν υπόκωφο συναγερμό.
"Η ύπαρξη είναι πεπερασμένη. Όσο soma και αν φας, όσο και αν κλείσεις τα μάτια, αυτό δεν αλλάζει. Ο χρόνος σου μασουλάει την ζωή. Η πραγματικότητα είναι κλουβί. Και η λύση που είχε δώσει σε αυτά τα προβλήματα είναι απλά η επιλογή της παράλυσης."
Στα αυτιά του, μαζί με κάθε χτύπο του συναγερμού ηχεί και μια ακόμα αποτυχία. Η ζωή καταρρέει στα χέρια του. Το κτήνος της σκουπιδόβιας ζωής που έθρεψε, τον καταπίνει. Τα σπασμένα χέρια του είναι ανίκανα να διατηρήσουν κάτι ακέραιο ή έστω σταθερό.
Όμως, η ζωή, όσο και αν καταρέει, θέλει και άλλο ζωή. Και αντί να της τη δώσει, τροφοδότησε τον θάνατο. Ο φόβος είναι θάνατος. Η καύλα είναι ζωή.
Έτσι λοιπόν, μια μέρα, εκείνη, αποφασίζει να του ομολογήσει. Δεν τη γοητεύει ο θάνατος. Ούτε η μιζέρια. Ούτε η μίρλα ούτε η αποτυχία. Της αρέσει η θέληση, η ζωή, ο έρωτας και η πείνα και δίψα για κάτι ανώτερο. Η πείνα και δίψα για το άπειρο. Η πείνα και δίψα για το πρωτόγνωρο. Η πείνα και δίψα για το άγνωστο.
Το μήνυμα ήταν σαφές. Δεν είχε τίποτα άλλο να δώσει πια. Μόνο το σώμα του και την ιστορία του. Και έτσι έμεινε μόνος.


Έχοντας γνώση του ότι όταν φτάσεις σε κάποιο πάτο, ο μόνος τόπος που μπορείς να βρεις καταφύγιο είναι η κρύα μάνα ανταρκτική, έβαλε πλώρη για εκεί. Η ησυχία του έδωσε νηφαλιότητα. Η αποκοπή με τα κοινά του έδωσε ανησυχία. Η ανησυχία του έδειξε τον δρόμο του προσωπικού επανακαθορισμού. Έτσι, κατάφερε να βρει ερωτήσεις. Απέκτησε ειλικρίνεια με τον εαυτό του. Ένιωσε τον προορισμό να υπάρχει κάπου -αν και υποσυνείδητα θυμόταν ότι δεν έχει υπάρχει ποτέ-.
Αλλά τότε, στο βάθος του μυαλού του, άρχισε να ηχεί η φωνή της.
Να του θυμίζει ότι όσους συντρόφους και αν αποκτήσεις, είτε ερωτικούς, είτε πολιτικούς, είτε υπαρξιακούς, είτε οντολογικούς, τα προβλήματα, τα δύσκολα προβλήματα, αυτά που κρύβονται μέσα από τη λάσπη από την οποία αποτελείσαι, τα λύνεις μονάχος. Όταν βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου. Γιατί δεν έχει κανένα νόημα αλλιώς.
"But in the end, I won't save your side".

20130607

Deconstructed Towers

Universe217 - Nothing

Δύο πύργοι,δύο ζωές,δύο ονόματα. Ίδια βάση,ίδια εκκίνιση,ίδια ζωή. Διαφορετικές πορείες,διαφορετικές ζωές,διαφορετικές προθέσεις. Όμοιοι χαρακτήρες,όμοιες προσωπικότητες,όμοιες συνήθειες. Όμοια αστάθεια.
Μεγαλώνοντας συναντάς εμπόδια απέναντι στην κάθε ατέλεια που άφησες να δημιουργηθεί. Μία από αυτές, στηριγμένη στην αδυναμία σου να υποστηρίξεις τις σχετικά ακραίες και στερεοτυπικά αντιφατικές απόψεις σου, κρυμμένη καλά μέσα στα άδυτα της κλειστοφοβικής καθημερινότητάς σου, θα έρθει η στιγμή κάποτε να αποκαλυφθεί. Αυτό θα σημάνει το περήφανο τέλος της μυσταγωγίας που δημιούργησες για να υπηρετήσεις την στερεότυπη άποψη μιας κοινωνίας που δεν ψάχνει ενδελεχώς, αλλά αναζητά γρήγορες απαντήσεις. Όμως δεν ξέρεις, αν το άτομο που επέτρεψες να εισβάλει τόσο βαθιά στην ζωή σου είναι διαθετημένο να κατανοήσει την φαινομενικότητα της αντιφατικότητας των πράξεών σου και να υποστηρίξει τελικά την ισότιμη μεταχείρηση και ελευθερία όλων των ανθρώπων. Τί γίνεται όμως αν δεν επιλέγεις εσύ αυτήν την εισχώηρη? Τί γίνεται όμως αν όλα αυτά βασίστηκαν σε ένα ηλίθιο αστείο? Τί γίνεται ομως αν η αγάπη φτάνει?

Κάνε τους ποίηση, ή μηχανήματα σπουδαία, μη γυρνάς την πλάτη πίσω στο ψέμα,σκέψου θετικά, και μη γελάς με ηλίθια αστεία.

20130311

μήτε ακραίος μήτε σημαντικός.

Terra Tenebrosa - Black Pearl In A Crystalline Shell

στην προσωπική επανάσταση, 4 θεσμοθετημένα άρθρα, κραυγές, αξίες του ατομικού συντάγματος.
4 όσα και τα στοιχεία της φύσης, όσες και οι διαστάσεις.
CILC
creativityimaginationlovecommunication.
10χρονη εσωτερική ανασκόπιση.
βάλτος συνήθειας
καλουπι ανοιχτού μυαλού
εξορθολογισμός, απογύμνωση και εν τέλη θάψιμο των συναισθημάτων
αποξένωση μέσω υπερέκθεσης, μέσω υπερβολικής επικοινωνίας.

παντελώς ξεχασμένες αρχές.
παταγώδης αποτυχημένες συνθήκες.

μήτε ακραίος μήτε σημαντικός.
ο λόγος.
η σκέψη.
το βίωμά.
καθιερωμένο και κοινότυπο.
μπρος και πίσω βήματα, στην αρχή της πεπατημένης.

όλα οδηγούν εκεί πια.
στο τέρμα του κύκλου.και τον πάτο του κυκλικού βαρελιού.
και πρέπει να κολλήσεις εκεί.
να γίνει σπίτι σου το μηδέν.
ταπείνωση ως την εξαΰλωση.
ώσπου, να έρθει αυτός.
και να τα γυρίσει όλα.
να φέρει τον πάτο στην κορυφή, καταρίπτοντας παράλληλα τους φυσικούς κανόνες.
γιατί αυτοί θα υπακούσουν στις εντολές του.
και οι εντολές του δεν είναι διαταγές.
αλλά είναι ερωτικά ραβασάκια.
σου γράφει.
"θα είμαι εκεί.έλα."
και οι φυσικοί κανόνες, αψηφόντας την ίδια την τελολογία τους, τρέχουν να τον προϋπαντήσουν.
ώστε να γίνει το θαυμαστό γεγονός.
να έρθει τούμπα το κυκλικό βαρέλι.

εξύπτωση εαυτού.

20130219

I put a spell on you

Μission failed. Target achieved. Όταν ο έρωτας δεν σε κατατρώει, αλλά το πάθος σε φέρνει μέσα της.

MONO IN VCF- The Only One

Η αρχή ήταν ξαφνική αλλά και όμορφη. Κυνικός ρομαντισμός, και βαθιά ευαισθησία με λεπτό περιτύλιγμα αλητείας. Μετά, βόλτες, χοροί και φιλιά στη βροχή. Ο χρόνος σταματά αλλά το ρολόι δουλεύει. Και ο καιρός περνά.
Πριν προλάβει να τελειώσει η αρχή, εξωτερικεύεται η αμφιβολία. Αυτή η αγωνία. "Τι κάνουμε εδώ;", "Γιατί δεν είμαστε ένα ακόμα;".
Ο έρωτας όμως, ο αληθινά όμορφος έρωτας, δεν έρχεται τη πρώτη μέρα, ούτε τον πρώτο μήνα. Έρχεται με την βαθιά σύλληψη της πραγματικότητας του άλλου. Και με την συνειδητοποίηση του πόσο όμορφα ταιριάζουνε και αλληλοεξυψώνονται αυτές οι δύο πραγματικότητες.
Και τον έρωτα, δεν τον περιμένεις. Τον τσιγκλάς, τον φωνάζεις, τον δημιουργείς τελικά. Γιατί, αν δεν λατρέψεις την ζωή, αν δεν πεις "Τι τυχερός που είμαι που τα ζω όλα αυτά", ο έρωτας που θα έρθει θα βασίζεται στον εντυπωσιασμό και όχι στην ειλικρίνεια και την αγάπη για ζωή. Και τη ζωή, δε την ερωτεύεσαι με φτερωτό θεό.
Ύστερα, υπήρχε πάθος. Δεν υπήρχε πόθος. Και αυτό μόνο, ήταν λάθος, αφού έμενε μόνο πόνος.
Δεν ερωτευήκαμε. Αλλά το πρόβλημα, δεν ήταν ότι δεν ερωτευτήκαμε, αλλά ότι δεν ερωτευτήκαμε την ζωή για να μπορέσουμε να ερωτευθούμε κάποιον άλλο, σαν μέγιστη έκφρασή της.
Συνεπώς, το πρόβλημα, δεν υπήρχε ανάμεσά μας, αλλά μέσα μας.
Με τον καιρό όμως, το πάθος μας κατάπινε. Παρασυρόμασταν σε ένα κόμπο, που σε κρατά δεμένο και συμβιβασμένο. Στην εύκολη και βολική πορεία των κοινωνικά αναγκαίων συντρόφων και των ανταλλαγών ερωτικών εμπειριών.
Έτσι τη μέρα των ερωτευμένων. Αποφάσισες ότι το παραμύθι είναι πολύ όμορφο για να το λερώσει η πραγματικότητα. Είπες "I put a spell on you", γιατί δεν είσαι πια δικός μου, για να με θυμάσαι. Σαν φιλί, που κράτησε μια νύχτα, και με την αυγή, τελείωσε, και έμεινε μόνο το άρωμά σου. Να μου θυμίζει τι ήταν αυτό. Όμορφο, σύντομο, αλλά αξιοπρεπές.