samenuller

Thomas Bangalter - zoi Sa gri a

 

το μόνο που ήθελα

πάντα

είναι

να μεταφέρω ιστορίες

άλλων

και

να κρέμομαι

από τα χέιλη μου

για να μην προσέξω

τις ιστορίες

που να είναι

δικές μου

 

γιατί έτσι

μπορώ να αποφύγω

να είμαι

εγώ.

να είμαι

παρών

στη ζωή μου

 

και απλώς

περιπλανιέμαι

και παρατηρώ

τις ζωές των άλλων

και τη δική μου

σαν ζωή 

ενος ακόμα

Άλλου

γιατί αν δεν γίνει

τίποτα,

τίποτα

δεν θα γίνει

 

και έτσι να

μπορώ να λέω

ότι

το μόνο που ήθελα

πάντα

είναι

να μεταφέρω ιστορίες

και

να κρέμομαι

....

sameteller

Thomas Bangalter - Sangria

 

το μόνο που ήθελα

πάντα

είναι

να μεταφέρω ιστορίες

και

να κρέμομαι

από τα χείλη μου

γηροκομείο

Gojira - Flying Whales 

 

08 χρόνων είχα πει ότι βαρέθηκα να ζω 

08 χρόνων είχα πει ότι αν μεγαλώσω θέλω να γίνω σοφός 

08 χρόνων αντλούσα ικανοποίηση από το να στοχάζομαι 

28 χρόνων αντλώ ικανοποίηση από το να στοχάνομαι, στοχαπει 

28 χρόνων έχω αποφασίσει ότι δεν μου αρκεί να (ανά)γνωρίζω την ετερότητα, πρέπει να μπαίνω σε αυτήν ειλικρινώς και με τους αγκώνες και να γλείφω και τα τοιχώματα και κυρίως να σχετίζομαι και να αναμετρώμαι μαζί της ως εγώ κι όχι σαν παρατηρητής

28 χρόνων έχω αποφασίσει ότι δε θέλω να γίνω σοφός ποτέ, δε θέλω να γνωρίσω ποτέ τα σύνορα του κόσμου, γιατί δε με ενδιαφέρει

28 χρόνων περπάτησα χέρι χέρι με τον 08 χρόνων εαυτό μου 

και τον άκουσα να λέει πως η ζωή δεν του φαίνεται τόσο συγκλονιστική πια, 

κι εγώ του είπα τι δυσκολίες έχω αντιμετωπίσει και ότι δε φαντάζεται οτι μπορεί να υπάρξουν και ότι είναι σίγουρα δύσκολο αλλά δεν είναι βαρετό, 

τον άκουσα να λέει ότι τα πάντα έχουν ειπωθεί 

κι εγώ του είπα ότι τα πάντα μπορεί να ειπωθούν ακόμη και με μια μονάχα φράση ή ένα μονάχα βλέμμα, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσω να τα γευτώ όλα γιατί δεν είναι όλα στο μυαλό,

τον άκουσα να λέει ότι βαρέθηκε να ζει, 

κι εγώ του είπα ότι βαρέθηκε να ζει μέσα στο καλούπι που γεννήθηκε αλλά κάποια στιγμή θα ανακαλύψει και άλλους τρόπους να βιώνει, κι άλλους τρόπους να είναι 

 του είπα ότι στα 28 του θα νιώσει ότι αρχίζει να βγαίνει από το καλούπι, 

του είπα ότι στα 28 του θα έχει να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες, αλλά θα βρίσκει πάντα ανθρώπους να τον εμπνέουν, και αργότερα χαρακτηριστικά ανθρώπων γιατί θα σταματήσει να δίνει και σκήπτρα, 

του είπα ότι στα 28 του η ζωή θα είναι δύσκολη αλλά πολύ μεγαλύτερη, και πολύ πιο πολύχρωμη, 

και του είπα ότι στα 28 του, τα καταφέρνει να βρίσκει ομορφιά, 

κι είδα το βλέμμα του, κι ένιωσα ότι ήταν περήφανος

τυποτακτική φωνή

socos - πέρα από τη γέφυρα

να 'μαι λοιπόν μπροστά στο κάδρο,

να βλέπω την ζωή εκτός του,
να βλέπω το φάντασμα του εαυτού μου,
να βλέπω την μέθοδο,
να βλέπω τον τρόπο,
να βλέπω το πώς κατάφερα
να μην είμαι εγώ,
να κάνω πίσω
να ρκωμένος μόλις ρίχνεται μπροστά μου ζωή,
να μένω στο περιθώριο και εκ των υστέρων,
να με αναλύω και τότε μόνο,
να νιώθω, εκ του ασφαλούς, και
να με προστατεύω από την πιθανότητα
να πάθω κάτι και,
να με προστατεύω από την πιθανότητα
να μην πάθω τίποτα, και

να φοβάμαι.

να που ήμουν κι εγώ, έ-
να από αυτά που κάποτε στάθηκε,
να κοιτά την πραγματικότητα
να με κοιτά στα μάτια
να στέκεται αγέρωχη και θεοσκότεινη,
να στέκεται αξεπέραστη και αβάσταχτη, και
να ρχίζουν
να τρέμουν τα πόδια μου, και
να συνεχίζω να κοιτώ, και αυτά
να σπάνε σαν κομμάτι ξύλο
να γίνονται κομματάκια, και
να συνεχίζω να κοιτώ, και η πραγματικότητα
να γίνεται καπνός,
να εξαπλώνεται,
να με αγκαλιάζει, και

να κοιτώ το άπειρο πια,

να κοιτάω το ζόφο,

να βυθίζομαι, και

να με κοιμίζει, και

να 'μαι τώρα λοιπόν,
να κείτομαι, κι αυτή
να με πάει όπου θέλει
να πάει το μαύρο σύννεφο,
να μην αντιδρώ,
να κοιμάμαι και παράλληλα,
να παρατηρώ το σώμα μου
να υπάρχει στον κόσμο των ανθρώπων,

να αρχίζει

να μαθαίνει,

να κοιτάζει στο λαμπερό κουτί, κι από κει

να μαθαίνει

να μιμείται, και
να ζει την ζωή των ανθρώπων, κι εγώ

να συνεχίζω να παρατηρώ, αλλά

να βρίσκομαι σε απόσταση ασφαλείας

να είμαι θεατής της ζωής μου, και επίσης
να την ενορχηστρώνω και

να μαθαίνω πώς

να ζω, χωρίς

να ζω.

να 'ξερες πόσο ένιωθα

να σας κοροϊδεύω, όποτε θυμάμαι,

να περνάω απαρατήρητο φάντασμα, σαν έ-

να από εσάς,

να 'ξερες πόσο ένιωθα

να σε κοροϊδεύω, όποτε σε θυμάμαι

να μου λες ότι είμαι έξυπνος και

να μου λες ότι το μυαλό μου θα με φάει,

να 'βλεπες πόσο μικρό με έχει κάνει, σαν

να μην υπάρχει κάτι άλλο πέρα από αυτό

να μην ανέχομαι κάτι άλλο πέρα από αυτό

να μην νοείται να φύγω πέρα από την γέφυρα.

να ξέρεις πως η ζωή μου παρακαλεί
να κουνιέμαι
να πάω σε νέα περιβάλλοντα,
να τεστάρομαι σε αλλόκοτες καταστάσεις για
να μπορέσω να δω μια ακτίνα της
να ξεπροβάλλει,
να μπορέσω να νιώσω έ-
να κάτι ίσα ίσα για

να σας ικανοποιήσω, μα

να , όταν αρχίσω

να συνηθίζω

να νιώθω οικεία

να μην τεστάρεται το μυαλουδάκι μου

να υαγεί το ενδιαφέρον

να ρκη γίνεται η προσπάθεια, μου

να περάσω πέρα από την γέφυρα

να 'μαι λοιπόν εδώ που φτάσαμε,

να που μου λένε οι πσι, (δεν χρειάζεται
να ρωτήσω παραπάνω μα)

να , υπάρχει όνομα για αυτό,

να μαθαίνω και να επαναπαύομαι γιατί, δεν χρειάζεται πια

να ελπίζω

να έχω έναν όγκο το κεφάλι μου, μήπως και έτσι

βγάζω λίγο νόημα

does it smell bad or it's my nose?

bibio - zen drums

νόμιζα πως πάταγα pause
αλλά πάταγα close
και με πάταγο
έκλεινε λίγο παραπάνω
η πόρτα που οδηγεί
στην πραγματική ζωή
και κάθε βράδυ περνούσα
την ίδια πόρτα
στο ίδιο δωμάτιο
κι όσο προσπαθούσα
να το κάνω δικό μου
να κάνω κάτι εγώ
γινότανε κάτεργο
κι όσο το συνειδητοποιούσα
δενανε πιο σφιχτά
οι χειροπέδες
κι όσο πιο έδεναν
τόσο πιο άμορφος γίνομουν
κι έφτασα εδώ
χωρίς μορφή
πριν την παύση από τα πάντα
λίγο πριν απ' τα τριάντα
να κουβαλάω στην πλάτη μου
αυτούς που μου λεν
πως σα τον σαββοπουλο
πρέπει να φοράω τιράντα
αλλά να είμαι στα είκοσι
και να έχω ξεμείνει πια
μόνος
και να προσπαθώ να κάνω
ένα δικό μου ντραγκ σόου
για να παίξω με την ιδέα
της σεξουαλικότητάς μου
και να μου λένε ότι κάνω
καλτσουραλ απροπριεησο
και να καταλήγω να νιώθω
ότι δεν έχω κάνει κάτι
που να είχε ποτέ σημασια

και τελικά δε θέλω να κάνω
κάτι που να έχει σημασία
για σένα

και μόλις ανακαλύψω
πως να κάνω το pause
να γίνει επιτέλους ένα ηθελημένο close
θα γελάσω δυνατά

μια αυτοβιογραφία

κάνω τσιχλοφουσκες και μπαίνω μέσα τους
κι έτσι πετάω
και όταν έρθει η ώρα να πιεστώ πάλι
κάνω τσιχλοφουσκες και μπαίνω μέσα τους
και έτσι πετάω
αλλά ο χώρος είναι αισθητά μικρότερος
οπότε πάλι
κάνω τσιχλοφουσκες και μπαίνω μέσα τους
κι έτσι πετάω
αλλά η τσίχλα κολλάει πάνω μου
και προσπαθώ να απεγκλωβιστω
οπότε κολλάω περισσότερο
κι έτσι απλώς αναμένω
το τέλος ακινητοποιημένος
από τις απόπειρες να αποφύγω
την πραγματικότητα

O KALYTEROS

ime o kltros gia na fernw anthrwpous konta kai o xeiroteros gia na tous krataw konta mou
ime i kalyteri proksenitra kai i xeiroteri koumpara
ime enas koumparas pou telika ime solinas
prepei na mathoume na apoxairetame anthrwpous alla na tous apoxairetame akoma kai otan den exei meinei tipota pisw?
prepei na kanoume apolepisi apo ta nekra kyttara alla otan afto pou fevgei ine san na kovetai o gypsos sta 2 kai na peftei me dio kommatia katw kai o gypsos den mporeis na katalaveis an itan simantiko kommati i oxi ine omos sigoura megalo kommati.
prepei na agkaliasw ti monaksia mou alla otan i monaksia ine to mono pragma pou exw den ime pia egw.
etoimazw to megalytero kalokairi kai exw ola ta synerga alla den exw anthrwpous.
ematha na ypostirizw ta oria pou xreiazomai kai den exw anthrwpous.
ematha na sevomai oti nai o kathe anthrwpos mporei na sou dwsei kati, alla prepei na psakseis vathia kai me polu kopo kai kapoies fores den ine pio simantiko to na pareis alla kai to na pareis eykola. alla den exw pia anthrwpous pou na pairnw eykola.
ime dialymenos.
den exw pia kontinous anthrwpous.
de me theloun gia parea, oi anthrwpoi pou thelw na me theloun gia parea.
ime o kltros gia na fernw anthrwpous konta kai o xeiroteros gia na tous krataw konta mou.

\/ορυχεία\/οχυρά\/ηχηρά\/

Colin Stetson and Sarah Neufeld - With The Dark Hug Of Time

γύρω από 4 τοίχους μόνος
στα χέρια μου μια άμορφη μάζα που μου είπαν πως λέγεται ζωή μου
άλλοτε διαστέλλεται και πιάνει όλο το δωμάτιο
άλλοτε συστέλλεται και γίνεται μια κουκίδα
είναι τελείως φλατ τώρα
παρατημένος στον ένα τοίχο προσπαθώ να καταλάβω πώς θα της δώσω ένα σχήμα να μην μου φαίνεται άσχημο

νιώθω μια πίεση
ολόκληρος ο αέρας γύρω μου θέλει να εισβάλλει στον χώρο που πιάνει το σώμα μου
η άμορφη μάζα αρχίζει να κολλάει πάνω μου
εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα
γίνεται πιο λεπτή
δεν θέλω να αντιδράσω
δεν ξέρω πώς να αντιδράσω

ο αέρας αρχίζει και γίνεται οντότητα
δεν αλλάζει κάτι στον υλικό κόσμο
απλώς το ψυχανεμίζομαι
γίνεται ελέφαντας και με αγκαλιάζει

σκέφτομαι αν ο ελέφαντας με πιέσει τόσο που σκάσω
αν τότε θα υπάρχω μέσω αυτού
ό,τι σκοτώνεις γίνεται δικό σου για πάντα;
μένει μέσα σου να σε στοιχειώνει για πάντα;
αν με σκοτώσουν θα μείνω για παντα ζωντανός;

μπορώ να μυρίσω όλα τα νεκρά κορμιά σε κάθε δευτερόλεπτο που περνάει
αυτό όμως δεν δίνει κάποια προστιθέμενη αξία στη ζωή τους, στη ζωή μου
η μάζα απλώς θα συνεχίσει να υπάρχει

ο ελέφαντας με πιέζει
η ζωή δεν παίρνει κάποιο σχήμα που να μαρέσει
και κάποτε ο χρόνος θα τελειώσει
και δε θα υπάρχουν δευτερόλεπτα να μυρίσεις
ούτε ζωή να παίξεις με αυτήν

μόλις η μάζα εξαπλωθεί σε όλο μου το σώμα,
μόλις η ζωή με περικλύσει
τότε ξέρω πως θα μπορέσω να αντιδράσω
θα μπορέσω να θυμώσω
θα μπορέσω να αντισταθώ στην πνιγερή αγκαλιά του ελέφαντα
θα μπορέσω να αντιλληφθώ αντί να ψυχανεμιστώ το ποιος ήταν πάντα ο ελέφαντας

μόλις η ζωή με περικλύσει
θα μπορέσω να ζήσω
μόλις η ζωή με περικλύσει
ο πόθος ζωής θα ξεπεράσει τον πόθο θανάτου
μόλις η ζωή με περικλύσει
η ζωή θα μου δώσει ζωή

και συνειδητοποιώ
συνειδητοποιώ ότι μπορώ να την ελέγχω
ότι μπορώ να καθορίζω το σχήμα της
ότι μπορώ να καθορίζω την ζωή μου

και το συνειδητοποιώ
γιατί δε θέλω να της το επιτρέψω

ωχριώ\/χώριω

buttress-brutus

αποφάσισα να γράψω ένα χωριο, γιατί το όριο ξεπεράστηκε και του έβαλες ενα χ μπροστά για να το το αγνοήσεις. και το χ το έσπρωξες με το δικό σου μόριο που σαν βόριο δηλητηρίασε την αυτοπεποίθηση και την αρρενωπότητά μου και την πέταξε έξω απ'το παράθυρο και εδώ και κάποιους μήνες πέφτω απ'το παράθυρο στο άπειρο και είναι καλό αυτό γιατί νιώθω επιτέλους μόνος και όσο πέφτεις δεν προλαβαίνεις να πιάσεις συζήτηση με τους άλλους που υπάρχουν γύρω και αναγκάστηκα να βρω άλλα ντιστραξιονς και φτιάχνω σαν κονστραξιονς σκηνές απ'τη ζωή που ζω ή θα ήθελα να ζω με υλικά της παιδικής μου ηλικίας. κι όσο πέφτω τόσο κάνω λεςς αξιονς κι άμα σκάσω κάτω, αν πεθάνω δε θα θεωρείται φόνος γιατί εγώ έφερα στο τραπέζι τη λέξη πόνος ενώ δεν υπήρχε λόγος. γιατί να μαι αυτός που θα χαλάσω τον έρωτα; γιατί να χαλάσω εγώ τη φάση του αυτοκράτορα;
επειδή μάνα, ο έρωτας που μου υποσχέθηκες δεν είναι πια εκεί. επειδή σταμάτησα πια να τον αναζητώ. επειδή άρχισα να ψάχνω άλλους τρόπους να ζω χωρίς τη βια του, αλλά μόνο την ηδονή, χωρίς την τύφλωση αλλά μόνο με κλειστή τη λογική, χωρίς το πάθος αλλα μόνο με το λάθος. 
και με αυτή σου την κίνηση, αποκολλήσες περίτεχνα την τελευταία προστατευτική στοιβάδα που μου είχε μείνει και τώρα το είναι μου είναι εκτεθημένο στον κόσμο και το ελάχιστο αεράκι τσούζει και δεν είπες έστω ένα σκούζι, παρά μόνο όταν στο ψάρεψα εγώ. και δε με σκέφτηκες, όχι σαν προτεραιότητα αλλά είδες την συζήτηση σαν εσπευσμένη αναγκαιότητα, όταν τα πράγματα γιγαντώνονταν πιο πολύ από ο,τι άντεχα. και δε το ήξερες καν πόσο άντεχα γιατί δε το σκέφτηκες ότι μπορεί να υπάρχει όριο, και έτσι με λυγίσεις και προσπάθησα να μη σπάσω αλλά και να μην απορροφήσω όλους τους κραδασμούς στο ασυνείδητό μου, αλλά το πίεσες με τα πόδια, και με τα λόγια, και το γύρισες ότι φταίει ο μικροεγωισμός. πάλι εσύ μου τρως τη ζωή; αλλά δε σε άφησα να γίνεις κυρίαρχος μικροεγωισμέ. και το να προτάσεις την αυτοκυριαρχία και την αυτοθυσία πάση θυσία για να μη γίνει πόλεμος είναι πολύ ποκαχοντας, και όταν είσαι ποκαχοντας ποκαχάνεις το εγώ, γιατί καταπιεζεσαι. και εγώ δεν θα καταπιεστώ άλλο πχια.
να, έβαλα κι εγώ ένα χ. στην καταπίεση.