μια αυτοβιογραφία

κάνω τσιχλοφουσκες και μπαίνω μέσα τους
κι έτσι πετάω
και όταν έρθει η ώρα να πιεστώ πάλι
κάνω τσιχλοφουσκες και μπαίνω μέσα τους
και έτσι πετάω
αλλά ο χώρος είναι αισθητά μικρότερος
οπότε πάλι
κάνω τσιχλοφουσκες και μπαίνω μέσα τους
κι έτσι πετάω
αλλά η τσίχλα κολλάει πάνω μου
και προσπαθώ να απεγκλωβιστω
οπότε κολλάω περισσότερο
κι έτσι απλώς αναμένω
το τέλος ακινητοποιημένος
από τις απόπειρες να αποφύγω
την πραγματικότητα

O KALYTEROS

ime o kltros gia na fernw anthrwpous konta kai o xeiroteros gia na tous krataw konta mou
ime i kalyteri proksenitra kai i xeiroteri koumpara
ime enas koumparas pou telika ime solinas
prepei na mathoume na apoxairetame anthrwpous alla na tous apoxairetame akoma kai otan den exei meinei tipota pisw?
prepei na kanoume apolepisi apo ta nekra kyttara alla otan afto pou fevgei ine san na kovetai o gypsos sta 2 kai na peftei me dio kommatia katw kai o gypsos den mporeis na katalaveis an itan simantiko kommati i oxi ine omos sigoura megalo kommati.
prepei na agkaliasw ti monaksia mou alla otan i monaksia ine to mono pragma pou exw den ime pia egw.
etoimazw to megalytero kalokairi kai exw ola ta synerga alla den exw anthrwpous.
ematha na ypostirizw ta oria pou xreiazomai kai den exw anthrwpous.
ematha na sevomai oti nai o kathe anthrwpos mporei na sou dwsei kati, alla prepei na psakseis vathia kai me polu kopo kai kapoies fores den ine pio simantiko to na pareis alla kai to na pareis eykola. alla den exw pia anthrwpous pou na pairnw eykola.
ime dialymenos.
den exw pia kontinous anthrwpous.
de me theloun gia parea, oi anthrwpoi pou thelw na me theloun gia parea.
ime o kltros gia na fernw anthrwpous konta kai o xeiroteros gia na tous krataw konta mou.

\/ορυχεία\/οχυρά\/ηχηρά\/

Colin Stetson and Sarah Neufeld - With The Dark Hug Of Time

γύρω από 4 τοίχους μόνος
στα χέρια μου μια άμορφη μάζα που μου είπαν πως λέγεται ζωή μου
άλλοτε διαστέλλεται και πιάνει όλο το δωμάτιο
άλλοτε συστέλλεται και γίνεται μια κουκίδα
είναι τελείως φλατ τώρα
παρατημένος στον ένα τοίχο προσπαθώ να καταλάβω πώς θα της δώσω ένα σχήμα να μην μου φαίνεται άσχημο

νιώθω μια πίεση
ολόκληρος ο αέρας γύρω μου θέλει να εισβάλλει στον χώρο που πιάνει το σώμα μου
η άμορφη μάζα αρχίζει να κολλάει πάνω μου
εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα
γίνεται πιο λεπτή
δεν θέλω να αντιδράσω
δεν ξέρω πώς να αντιδράσω

ο αέρας αρχίζει και γίνεται οντότητα
δεν αλλάζει κάτι στον υλικό κόσμο
απλώς το ψυχανεμίζομαι
γίνεται ελέφαντας και με αγκαλιάζει

σκέφτομαι αν ο ελέφαντας με πιέσει τόσο που σκάσω
αν τότε θα υπάρχω μέσω αυτού
ό,τι σκοτώνεις γίνεται δικό σου για πάντα;
μένει μέσα σου να σε στοιχειώνει για πάντα;
αν με σκοτώσουν θα μείνω για παντα ζωντανός;

μπορώ να μυρίσω όλα τα νεκρά κορμιά σε κάθε δευτερόλεπτο που περνάει
αυτό όμως δεν δίνει κάποια προστιθέμενη αξία στη ζωή τους, στη ζωή μου
η μάζα απλώς θα συνεχίσει να υπάρχει

ο ελέφαντας με πιέζει
η ζωή δεν παίρνει κάποιο σχήμα που να μαρέσει
και κάποτε ο χρόνος θα τελειώσει
και δε θα υπάρχουν δευτερόλεπτα να μυρίσεις
ούτε ζωή να παίξεις με αυτήν

μόλις η μάζα εξαπλωθεί σε όλο μου το σώμα,
μόλις η ζωή με περικλύσει
τότε ξέρω πως θα μπορέσω να αντιδράσω
θα μπορέσω να θυμώσω
θα μπορέσω να αντισταθώ στην πνιγερή αγκαλιά του ελέφαντα
θα μπορέσω να αντιλληφθώ αντί να ψυχανεμιστώ το ποιος ήταν πάντα ο ελέφαντας

μόλις η ζωή με περικλύσει
θα μπορέσω να ζήσω
μόλις η ζωή με περικλύσει
ο πόθος ζωής θα ξεπεράσει τον πόθο θανάτου
μόλις η ζωή με περικλύσει
η ζωή θα μου δώσει ζωή

και συνειδητοποιώ
συνειδητοποιώ ότι μπορώ να την ελέγχω
ότι μπορώ να καθορίζω το σχήμα της
ότι μπορώ να καθορίζω την ζωή μου

και το συνειδητοποιώ
γιατί δε θέλω να της το επιτρέψω