τυποτακτική φωνή

socos - πέρα από τη γέφυρα

να 'μαι λοιπόν μπροστά στο κάδρο,

να βλέπω την ζωή εκτός του,
να βλέπω το φάντασμα του εαυτού μου,
να βλέπω την μέθοδο,
να βλέπω τον τρόπο,
να βλέπω το πώς κατάφερα
να μην είμαι εγώ,
να κάνω πίσω
να ρκωμένος μόλις ρίχνεται μπροστά μου ζωή,
να μένω στο περιθώριο και εκ των υστέρων,
να με αναλύω και τότε μόνο,
να νιώθω, εκ του ασφαλούς, και
να με προστατεύω από την πιθανότητα
να πάθω κάτι και,
να με προστατεύω από την πιθανότητα
να μην πάθω τίποτα, και

να φοβάμαι.

να που ήμουν κι εγώ, έ-
να από αυτά που κάποτε στάθηκε,
να κοιτά την πραγματικότητα
να με κοιτά στα μάτια
να στέκεται αγέρωχη και θεοσκότεινη,
να στέκεται αξεπέραστη και αβάσταχτη, και
να ρχίζουν
να τρέμουν τα πόδια μου, και
να συνεχίζω να κοιτώ, και αυτά
να σπάνε σαν κομμάτι ξύλο
να γίνονται κομματάκια, και
να συνεχίζω να κοιτώ, και η πραγματικότητα
να γίνεται καπνός,
να εξαπλώνεται,
να με αγκαλιάζει, και

να κοιτώ το άπειρο πια,

να κοιτάω το ζόφο,

να βυθίζομαι, και

να με κοιμίζει, και

να 'μαι τώρα λοιπόν,
να κείτομαι, κι αυτή
να με πάει όπου θέλει
να πάει το μαύρο σύννεφο,
να μην αντιδρώ,
να κοιμάμαι και παράλληλα,
να παρατηρώ το σώμα μου
να υπάρχει στον κόσμο των ανθρώπων,

να αρχίζει

να μαθαίνει,

να κοιτάζει στο λαμπερό κουτί, κι από κει

να μαθαίνει

να μιμείται, και
να ζει την ζωή των ανθρώπων, κι εγώ

να συνεχίζω να παρατηρώ, αλλά

να βρίσκομαι σε απόσταση ασφαλείας

να είμαι θεατής της ζωής μου, και επίσης
να την ενορχηστρώνω και

να μαθαίνω πώς

να ζω, χωρίς

να ζω.

να 'ξερες πόσο ένιωθα

να σας κοροϊδεύω, όποτε θυμάμαι,

να περνάω απαρατήρητο φάντασμα, σαν έ-

να από εσάς,

να 'ξερες πόσο ένιωθα

να σε κοροϊδεύω, όποτε σε θυμάμαι

να μου λες ότι είμαι έξυπνος και

να μου λες ότι το μυαλό μου θα με φάει,

να 'βλεπες πόσο μικρό με έχει κάνει, σαν

να μην υπάρχει κάτι άλλο πέρα από αυτό

να μην ανέχομαι κάτι άλλο πέρα από αυτό

να μην νοείται να φύγω πέρα από την γέφυρα.

να ξέρεις πως η ζωή μου παρακαλεί
να κουνιέμαι
να πάω σε νέα περιβάλλοντα,
να τεστάρομαι σε αλλόκοτες καταστάσεις για
να μπορέσω να δω μια ακτίνα της
να ξεπροβάλλει,
να μπορέσω να νιώσω έ-
να κάτι ίσα ίσα για

να σας ικανοποιήσω, μα

να , όταν αρχίσω

να συνηθίζω

να νιώθω οικεία

να μην τεστάρεται το μυαλουδάκι μου

να υαγεί το ενδιαφέρον

να ρκη γίνεται η προσπάθεια, μου

να περάσω πέρα από την γέφυρα

να 'μαι λοιπόν εδώ που φτάσαμε,

να που μου λένε οι πσι, (δεν χρειάζεται
να ρωτήσω παραπάνω μα)

να , υπάρχει όνομα για αυτό,

να μαθαίνω και να επαναπαύομαι γιατί, δεν χρειάζεται πια

να ελπίζω

να έχω έναν όγκο το κεφάλι μου, μήπως και έτσι

βγάζω λίγο νόημα