Αποφατικός αντιμανιχαϊσμός

Radiohead - I Might Be Wrong

Gallon Drunk - Before The Fire

Sara has a nightmare. Είδε ότι μια σκιά βιάζει το αγέννητο παιδί της. Ξύπνησε γιατί δεν άντεξε την συνειδητοποίηση. Ίσως ήξερε ότι αυτή η σκιά, υπόβοσκε πάντα μέσα της, και ποτέ δεν έκανε κάτι για να την αποτρέψει. Ίσως κάποτε στο μέλλον, φτάσει η στιγμή που θα σκεφτεί, ότι αυτό που σκότωσε την αθωότητα του μικρού αγέννητου παιδιού της, ήταν η ίδια. Του έδωσε ζωή, αφού «αρχίζουμε να ζούμε όταν βλέπουμε ότι οι άλλοι γύρω μας ζούνε», και μετά την κομμάτιασε. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Το είδωλο που άρχισε να βλέπει το παιδί της σάρα, θα ήταν προφανώς διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι. Και όταν το παιδί, συνειδητοποίησε ότι η ζωή της σάρα είναι πεπερασμένη, ότι η ζωή έχει όρια που σε παγιδεύουν, και πρέπει να ζήσουμε μέσα σε αυτά, τότε, η αθωότητα πέθανε.

Πορευόμαστε πια, γεμάτοι αίματα στα χέρια, και όσο σου κρατάω το χέρι σε κοιτάω στα μάτια. Και δεν πρέπει να νιώσουμε τύψεις. Γιατί αν αγαπάς, θα χαμογελάσεις στον δολοφόνο σου. Η ηθική δεν πρέπει να εγκλωβίζεται στις πράξεις, αλλά στο πως αυτές αφομοιώνονται. Οι πράξεις είναι πολύ-παραγοντικές. Το αν θα αδικήσεις, δεν οφείλεται στο ότι είσαι κακός, αλλά και στο ότι έτσι σε μάθαν, και στο ότι υπάρχει ανισότητα, και στο ότι τα γονίδια είναι επιθετικά, και στο ότι εκείνη τη στιγμή αυτός και αυτό το περιβάλλον, σου προκάλεσε το ερέθισμα. Το αν θα το μετανιώσεις όμως, ή το πως θα αντιληφθείς την πράξη σου, είναι, θέλω να πιστεύω, πολύ πιο υποκειμενικά καθοριζόμενο. Συνεπώς, οι πράξεις είναι ηθικά, πιο φθηνές από τις επιπτώσεις τους ή καλύτερα από τον τρόπο που βιώνεις τις επιπτώσεις τους.

«There is no right there is no wrong, there is just popular opinion» Έλεγε ο Βραδύς Πιτίδης, σε δώδεκα πιθήκους. Και είχε μια μεγάλη δόση αλήθειας. Ο Ζάκης Λακανόπουλος, συμπλήρωνε «Το μόνο πράγμα για το οποίο μπορεί να είναι κανείς ένοχος είναι το να έχει κάνει ένα βήμα πίσω ως προς την επιθυμία του»
Τοποθετώντας αυτές τις απόψεις στην παλέτα ενός σύγχρονου ηθικο-μορφοποιητή, βρίσκεις ότι η μετανεωτερική εποχή, πετυχαίνει μεγαλύτερη εσωστρέφεια, σε βαθμό ιλιγγιώδη, μεγαλύτερη από κάθε άλλη εποχή. Μια πετυχημένη αναλογία, θα ήταν η συνεχής τομή του ατόμου στη φυσική. Εκεί που ήξερες ότι δεν πάει άλλο, και μετά από χρόνια στρογγυλοκάθεσαι επιτέλους στο συμπέρασμά σου, ξαφνικά, μια νέα οπτική, σου δίνει δυνατότητα για νέα υποατομικά σωματίδια, μικρότερα, δίνει δυνατότητα για νέα, βαθύτερη εσωστρέφεια, και νέα προσωπική και customized ηθική. Και το μόνο που έχεις να κάνεις πια, είναι το να είσαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό σου, και τις αντιδράσεις του. Γιατί αν δεν κάνεις αυτό τουλάχιστον, τότε δεν έχεις κανένα όριο να σε αυτοπεριορίζει.