μόλις άνοιξα τα μάτια και ένας κόσμος ξεχύθηκε μπροστά μου, είχα τη δύναμη να τον πιάσω ολόκληρο στα χέρια μου και να απομυζίσω ό,τι χρήσιμο και όμορφο ήθελα, το μέτωπό μου έσταζε ιδρώτα από την ένταση και οι μυες μου ήταν σφιγμένοι σαν να σήκωνα 400 κιλά με το ένα χέρι. άρχισα να τρέχω για να πιάσω ό,τι περισσότερο μπορούσα από αυτόν τον κόσμο, έπρεπε, έπρεπε να δω ό,τι υπάρχει. αν δεν ανακάλυπτα κάθε πτυχή θα είχα αποτύχει, δεν θα άξιζε να προσπαθήσω. το ότι υπήρχε καινούργιο και άγνωστο εκεί έξω ήταν αυτό που έκανε το αίμα να ρέει σαν ποτάμι στις φλέβες μου. έτρεξα προς την κατεύθυνση που μου φαινόταν πιο άγνωστη, και προσπαθούσα να κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά ακόμα και όταν έμπαιναν σκόνες από τον αέρα μέσα τους. τα δάκρυα δε με εμποδίζανε. το μυαλό μου κατέγραφε την κάθε πληροφορία που του έστελναν τα μάτια και τα αυτιά μου. νέοι κόσμοι ανοίγονταν κάθε 4 δευτερόλεπτα και η ζωή φαινόταν μια σταγόνα χρόνου μπροστά στις νέες αυτές ανακαλύψεις.
αλλά ξαφνικά ένιωσα ένα τράβηγμα στον λαιμό. μια αλυσίδα τον κράτησε σταθερό ενώ όλο μου το σώμα κινούταν με την μέγιστη δυνατή ταχύτητα. σηκώθηκα, αγνόησα τον πόνο, και γύρισα πίσω. είδα ένα λουρί δεμένο σε έναν πάσσαλο στο σημείο που ξεκίνησα. έχασα όλη μου τη δύναμη, ο κόσμος δε θα μπορούσε ποτέ να κατακτηθεί. ήθελα τα πάντα και τα ήθελα τώρα και ένιωθα πως δεν μπορούσα να αποκτήσω ποτέ τίποτα.
και γυρνώντας μπροστά αντί να αντικρίσω τον απέραντο ορίζοντα, είδα μια φιγούρα. και άρχισε να μου φωνάζει πως τίποτα δεν τελείωσε, και όλα μόλις τώρα ξεκινάνε. ο πεπερασμένος κόσμος δεν σημαίνει ότι τα όρια σε εμποδίζουν, αλλά ότι θα υπάρχουν πάντα όρια να ξεπεράσεις. και μου έριξε ένα χαστούκι που παραμόρφωσε το σαγόνι μου για πάντα. ούρλιαξε πως για να ξεπεράσω τα όρια πρέπει να μάθω τι είμαι και από τι είμαι φτιαγμένος, και τότε να καταστρώσω το σχέδιο ανατροπής των ορίων του κόσμου.
και τότε σηκώθηκα και γύρισα πάλι και άρχισα να αργοπατώ προς τα πίσω. τώρα πια, έβλεπα καλύτερα το τι υπήρχε γύρω.το κάθε πράγμα είχε πολλές ανακλάσεις, και μερικές φορές έπρεπε να επικεντωθώ για να δω το τι πραγματικά λέγανε. τότε γύρισα και φώναξα πως είμαι πάλι καταδικασμένος να μην μπορέσω ποτέ να ανακαλύψω τον κόσμο. και η φιγούρα γύρισε, μου άνοιξε μια τρύπα στο κεφάλι και μου έριξε μέσα όλα τα ροκανίδια από τα ξύλινα δημιουργήματα που είχαν φτιαχτεί ποτέ. μου είπε πως εκεί μέσα μπορώ να βρω μια αρχή ή μια άκρη του νήματος, γιατί αυτά τα ροκανίδια περιείχαν όλη την γνώση του κόσμου, και εγώ έπρεπε τώρα να κολυμπήσω μέσα της μέχρι να πεθάνω, ή αν νιώσω αδύναμος να φτιάξω ένα δικό μου νησί μέχρι να βρώ κουράγιο και δύναμη να κάνω πάλι βουτιά στο άγνωστο κενό για να βρώ μια άκρη ενός νήματος που να είναι αρκετό για εμένα. εγώ τότε δίστασα και κουράστηκα από την ιδέα πως πρέπει να κοπιάσω τόσο για να υπάρξει η πιθανότητα να ανακαλύψω κάτι καινούργιο.
η φιγούρα γύρισε και μου είπε πως οι αλυσίδες δεν φεύγουν με πείσμα, αλλά θέλει να επιστρατεύσεις το καλύτερο και πιο πονηρό σχέδιο που μπορείς για να τις σπάσεις. πρέπει να μάθεις καλά τον κόσμο που σε βάλανε για να μπορέσεις να βγεις από αυτόν και να ανακαλύψεις καλύτερους. ο πραγματικός ασυμβίβαστος δεν είναι αυτός που δεν κάνει πίσω, αλλά αυτός που δεν παύει να στοχεύει, και να ψάχνει τον αποτελεσματικότερο και τον πιο πανούργο τρόπο να καταφέρει τον σκοπό του...δίστασα.
τότε με έπιασε από τα μαλλιά και ούρλιαξε στο αυτί μου πως αμα διστάζω απέναντι στην πραγματικότητα τότε καλύτερα να επιστρέψω στον πάσσαλο και να κουρνιάσω με ασφάλεια εκεί για πάντα. όμως αν θέλω να ζήσω ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. αν θέλω να ζήσω ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. αν θέλω να ζήσω ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. αν θέλω να ζήσω θα ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. και μετά. εξαφανίστηκε.
αλλά ξαφνικά ένιωσα ένα τράβηγμα στον λαιμό. μια αλυσίδα τον κράτησε σταθερό ενώ όλο μου το σώμα κινούταν με την μέγιστη δυνατή ταχύτητα. σηκώθηκα, αγνόησα τον πόνο, και γύρισα πίσω. είδα ένα λουρί δεμένο σε έναν πάσσαλο στο σημείο που ξεκίνησα. έχασα όλη μου τη δύναμη, ο κόσμος δε θα μπορούσε ποτέ να κατακτηθεί. ήθελα τα πάντα και τα ήθελα τώρα και ένιωθα πως δεν μπορούσα να αποκτήσω ποτέ τίποτα.
και γυρνώντας μπροστά αντί να αντικρίσω τον απέραντο ορίζοντα, είδα μια φιγούρα. και άρχισε να μου φωνάζει πως τίποτα δεν τελείωσε, και όλα μόλις τώρα ξεκινάνε. ο πεπερασμένος κόσμος δεν σημαίνει ότι τα όρια σε εμποδίζουν, αλλά ότι θα υπάρχουν πάντα όρια να ξεπεράσεις. και μου έριξε ένα χαστούκι που παραμόρφωσε το σαγόνι μου για πάντα. ούρλιαξε πως για να ξεπεράσω τα όρια πρέπει να μάθω τι είμαι και από τι είμαι φτιαγμένος, και τότε να καταστρώσω το σχέδιο ανατροπής των ορίων του κόσμου.
και τότε σηκώθηκα και γύρισα πάλι και άρχισα να αργοπατώ προς τα πίσω. τώρα πια, έβλεπα καλύτερα το τι υπήρχε γύρω.το κάθε πράγμα είχε πολλές ανακλάσεις, και μερικές φορές έπρεπε να επικεντωθώ για να δω το τι πραγματικά λέγανε. τότε γύρισα και φώναξα πως είμαι πάλι καταδικασμένος να μην μπορέσω ποτέ να ανακαλύψω τον κόσμο. και η φιγούρα γύρισε, μου άνοιξε μια τρύπα στο κεφάλι και μου έριξε μέσα όλα τα ροκανίδια από τα ξύλινα δημιουργήματα που είχαν φτιαχτεί ποτέ. μου είπε πως εκεί μέσα μπορώ να βρω μια αρχή ή μια άκρη του νήματος, γιατί αυτά τα ροκανίδια περιείχαν όλη την γνώση του κόσμου, και εγώ έπρεπε τώρα να κολυμπήσω μέσα της μέχρι να πεθάνω, ή αν νιώσω αδύναμος να φτιάξω ένα δικό μου νησί μέχρι να βρώ κουράγιο και δύναμη να κάνω πάλι βουτιά στο άγνωστο κενό για να βρώ μια άκρη ενός νήματος που να είναι αρκετό για εμένα. εγώ τότε δίστασα και κουράστηκα από την ιδέα πως πρέπει να κοπιάσω τόσο για να υπάρξει η πιθανότητα να ανακαλύψω κάτι καινούργιο.
η φιγούρα γύρισε και μου είπε πως οι αλυσίδες δεν φεύγουν με πείσμα, αλλά θέλει να επιστρατεύσεις το καλύτερο και πιο πονηρό σχέδιο που μπορείς για να τις σπάσεις. πρέπει να μάθεις καλά τον κόσμο που σε βάλανε για να μπορέσεις να βγεις από αυτόν και να ανακαλύψεις καλύτερους. ο πραγματικός ασυμβίβαστος δεν είναι αυτός που δεν κάνει πίσω, αλλά αυτός που δεν παύει να στοχεύει, και να ψάχνει τον αποτελεσματικότερο και τον πιο πανούργο τρόπο να καταφέρει τον σκοπό του...δίστασα.
τότε με έπιασε από τα μαλλιά και ούρλιαξε στο αυτί μου πως αμα διστάζω απέναντι στην πραγματικότητα τότε καλύτερα να επιστρέψω στον πάσσαλο και να κουρνιάσω με ασφάλεια εκεί για πάντα. όμως αν θέλω να ζήσω ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. αν θέλω να ζήσω ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. αν θέλω να ζήσω ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. αν θέλω να ζήσω θα ελεύθερος θα πρέπει να ζήσω και να πεθάνω με όλη μου την δύναμη. και μετά. εξαφανίστηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου