ζωή Με Tandem Repeats

Μέτρα λάθος!

Puce Mary - Night Life Is A Trap II

χαΐδεψε τα φύλλα με βία εκεί όπου σταγόνες ξεκουράζονταν πάνω τους, και εξαπασάλειψε το νερό τους με μιάς. η θέλησή του είχε εξαλειφθεί με τον ίδιο τρόπο. "ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΖΩ ΌΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΗΜΑ; ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΖΩ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ; ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΖΩ ΟΤΑΝ Η ΓΗ ΠΕΘΑΙΝΕΙ; ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΖΩ ΟΤΑΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΠΑΝΤΑ;"
για την αγάπη του λέγανε, μα του φαινόταν χαζο. για τη ζωή του λέγανε, μα του φαινόταν αφελές. ο κυνισμός είναι ο ενηλικιωμένος ρομαντισμός, ο ρομαντισμός που έχει βιώσει τον θάνατο.
δίχως λογική. όλες οι δικαιολογίες τους του φαινόντουσαν δίχως λογική. βαυκαλίσματα για να μπορούν να υπνοβατούν με μια φεράρι στον τάφο.
ο προορισμός δεν είναι το ταξίδι, είναι το ανέφικτο, γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχε ποτέ το ταξίδι.
το μεγαλύτερο αμάρτημα είναι η δειλία. είδε ότι ο μετρ έπαιξε ποκερ με τον σατανά γιατί ήθελε να αλλάξει τη μοίρα. δεν τον ενδιέφερε το βραβείο. τον ενδιέφερε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. να πάρει το πηδάλιο του αχέρωντα στα χέρια του. να δείξει πως μπορεί να αλλάξει κάτι με τα χέρια του. μόνος. επειδή το ήθελε. και αυτό να ήταν αρκετό για να αλλάξει. ήξερε ότι και ο ίδιος μπορούσε να το κάνει. μπορούσε να ελκύει το ανέφικτο και να το καταπιεί. αλλά δε το έκανε, διότι φοβόταν μην χάσει το παρόν. φοβόταν μην χάσει τη ρουτίνα του, και εν τέλη φοβόταν ότι άμα έχανε τη ρουτίνα του θα έχανε και τον εαυτό του, γιατί είχαν γίνει πια ένα. η ζωή του δεν περιελάμβανε πια τίποτα σημαντικό, και για αυτό το σημαντικότερο πράγμα που είχε ήταν τα συστατικά της ζωής του.
...
κάθε μέρα ξυπνούσε και συνειδητοποιούσε πως όλα αυτά είναι ένα όνειρο. και σηκωνόταν από το κρεβάτι. μα κι όταν σηκωνόταν, δεν έβγαινε από το όνειρο. έριχνε νερό στο πρόσωπό του και όμως το όνειρο δε σταματούσε. η πραγματικότητα βρισκόταν κάπου έξω από αυτόν. η ζωή του περιελάμβανε ένα υποσύνολό της πραγματικότητας, και μάλιστα η θεμέλια ουσία της βρισκόταν εκτός του συνόλου της ζωής. και οι μέρες περνούσαν. ο κόσμος έκαιγε μα εκείνος ήταν παγωμένος. ανέγγιχτος από τη φωτιά.
...
συνάντησε το αρνητικό της εικόνας του, ίδια εικόνα μα άλλα χρώματα. και τότε έγιναν όλα λευκά. η ύλη που σαν αντίκρισε την αντιύλη στα μάτια, πέθανε για πάντα, ο μετρ ήταν όσο νεκρός και όσο ζωντανός όσο ο ίδιος, και ο θάνατος επίσης. ο διάβολος ακούμπησε τη θέωση και η σιγή στο σύμπαν έγινε εκωφαντική. το κακό δεν έχασε, απλά εξαφανίστηκε, το ίδιο και το καλό. και όμως έμεινε κάτι. υπήρχε κάτι πέρα από το καλό και το κακό. οι μάσκες δεν έπεσαν αλλά απορροφήθηκαν από τα πρόσωπα. τίποτα δεν πήγε χαμένο. η γνώση υπήρχε πάντα εκεί. να την δει ο κάθε αδαής. να την ψιλαφήσει και να αντιληφθεί μόνο ό,τι τον ενδιέφερε. αλλά δε την ενδιέφεραν οι παρερμηνίες των τιποτένιων, των ανθρώπων. ήξερε γιατί υπάρχει. ήξερε ότι είναι η γνώση και σαν όλα μια μέρα θα πεθάνει, και δε θα ξαναεμφανιστεί. και της άρεσε η ιδέα. καμία αιώνια επιστροφή. μόνο στόχοι και σκοποί. μα δίχως καμία τελεολογία. ο σίσσιφος κάποτε θα πάθαινε αλζχάιμερ. και τότε η πέτρα θα τον πλάκωνε, και δε θα γυρνούσε ποτέ πίσω στην κορυφή. και θα κύλαγε πρώτα στον γκρεμό και μετά στην κοιλάδα. μέχρι που όταν έφτανε τα χίλια μέτρα μακριά, θα έσκιζε την (μέχρι τότε) πραγματικότητα σαν χαρτί, και θα έπεφτε απέξω. και θα έμπαινε μέσα φως. άπλετο φως, που σε τυφλώνει. και έπρεπε να παρατηρήσεις μέχρι να συνηθίσει το μάτι και τότε να καταλάβεις ότι εκεί πίσω, κρύβεται το Πραγματικό. και τότε και μόνο τότε, ο σύσσιφος αν και νεκρός, θα ήταν ελεύθερος.