20180205

πιο πολύ από ό,τι...

 Antonio Sanchez - Momentum


πάντα προτιμούσε το κρύο από την ζέστη

χτύπησα το κεφάλι μου προσπαθόντας να θυμηθώ πώς αρχίζω μα τα όνειρα πάντα έχουν αφετηρία το άπειρο και καταλήγουν σε σένα
έψαξα ίνες αναμνήσεων, ξεχώρισα ρίζες στιγμών, τράβηξα σκοινιά ερμηνειών όμως ο μίτος οδηγούσε στερεοτυπικά σε ίδια μονοπάτια. τα μονοπάτια μοιαζανε και άρα δεν με βοηθούσαν. έψαχνα λοιπόν πάλι νέες ίνες, άλλες ρίζες, διαφορετικά σκοινιά. δεν φαινόταν όμως πουθενά μια αρχή. οπότε και πάλι. άλλες ίνες, άλλες ρίζες, άλλα σκοινιά. μηδέν. κενό. άπειρο. πάλι. και πάλι και πάλι. και πάλι κουράστηκα. σωριάστηκα. ο μίτος έπεσε από τα χέρια.

πάντα προτιμούσε το κρύο από την ζέστη, γιατί στο κρύο θα φόραγε παραπάνω ρούχα

κατάλαβα πως έπρεπε να ψάξω αλλιώς. και μου ήρθε. θα έψαχνα ριζες αναμνήσεων, θα ξεχώριζα σκοινιά στιγμών και θα τραβουσα ίνες ερμηνειών. ναι. βρήκα το θάρρος, βρήκα τη θέληση, βρήκα ζωή. πάλι από την αρχή για να βρω την αρχή. μα η αρχή πουθενά. πάντα κατέληγα στα ίδια και απαραλλαχτα συμπεράσματά. δεν γίνεται να ήταν σωστά γιατί αλλιώς θα ήμουν ευτυχισμένος.

πάντα προτιμούσε το κρύο από την ζέστη, γιατί στο κρύο θα φόραγε παραπάνω ρούχα, ενώ στην ζέστη δε μπορούσε να βγάλει το δέρμα.

μου είπε. ιδιοψυχαναγκαστική συμπεριφορά. το είδα. το βλέπω. έψαχνα κανόνες. έψαχνα αρμονία. έψαχνα συμμετρία. ενδογενής ασύμμετρη ανάγκη. όσο άχρηστο και να ήταν έπρεπε να ολοκληρωθεί. έπρεπε να κλείσει ο κύκλος.

πάντα προτιμούσε το κρύο από την ζέστη, γιατί στο κρύο θα φόραγε παραπάνω ρούχα, ενώ στην ζέστη δε μπορούσε να βγάλει το δέρμα. αυτή τη φορά όμως όσα ρούχα κι αν φόραγε δεν ζεσταινοταν.

και ναι. τότε όλα έβγαζαν νόημα. δεν έφταιγε η μέθοδος. ούτε τα υλικά. υπήρχε επιμόλυνση της καλλιέργειας. η biased μεθοδολογία. τα όρια της επιστήμης. η όποια αναζήτηση θα σαμποταριζόταν από την ανάγκη του ερευνητή να δει συμμετρίες, να δει αρμονία. και αναπόφευκτα θα κατέληγε στα ίδια μονοπάτια. αδυναμία. παραίτηση.

πάντα προτιμούσε το κρύο από την ζέστη, γιατί στο κρύο θα φόραγε παραπάνω ρούχα, ενώ στην ζέστη δε μπορούσε να βγάλει το δέρμα. αυτή τη φορά όμως όσα ρούχα κι αν φόραγε δεν ζεσταινοταν. το αίμα του δε σταματαγε να ρεει και το κρυο ολο και μεγαλωνε. κρυωνω φωναξε με οση δυνανη ειχε πια. ο ψίθυρος δεν έκανε καν ηχώ. τυλίχτηκε με μια ακόμη κουβέρτα. το κρύο ερχόταν από μέσα.

δεν είχα πια κουράγιο να πολεμήσω. ήταν όλα πια χαμένα, στράφι. καμία αρχή. καμία ελευθέρωση. καμία λύση. μόνο παράλυση. έπιασα το μαχαίρι. ψιλάφισα τα πλευρά μου.

πάντα προτιμούσε το κρύο από την ζέστη, γιατί στο κρύο θα φόραγε παραπάνω ρούχα, ενώ στην ζέστη δε μπορούσε να βγάλει το δέρμα. αυτή τη φορά όμως όσα ρούχα κι αν φόραγε δεν ζεσταινοταν. το αίμα του δε σταματαγε να ρεει και το κρυο ολο και μεγαλωνε. κρυωνω φωναξε με οση δυνανη ειχε πια. ο ψίθυρος δεν έκανε καν ηχώ. τυλίχτηκε με μια ακόμη κουβέρτα. το κρύο ερχόταν από μέσα. ερχόταν από τα πλευρά του. το αίμα είχε αρχίσει πια να κοπάζει. δεν υπήρχε πολύ ακόμη. το κρύο είχε γίνει πια αφόρητο. ήθελε να αρχίσει να τρέμει αλλά δεν μπορούσε. ξάπλωσε πίσω. το αποδέχτηκε. το κρύο ήταν ατελείωτο. κρύωνε. κρύωνε πιο πολύ απ' ό,τι...

1 σχόλιο: